पॉझिटिव्ह माणसांची खरी गोष्ट : निमाई

प्रत्येक व्यक्तीच्या जडणघडणी मागे त्या व्यक्तीच्या आई आणि वडिलांचा मोठा सहभाग असतो. माझ्या जडणघडणी मध्ये आई आणि मावशीचा सहभाग आहे.
नीमा मावशी - अत्यंत सुंदर चेहरा, कर्तव्यनिष्ठ आई. नीटनेटकेपणा आणि टापटीपपणा तिच्या प्रत्येक कामा मध्ये दिसून येतो.
परिस्थितीचे अनेक काटे तिला कमी वयात टोचतं राहिले आले आहेत, पण माझ्या वाट्याला फुलं यावीत यासाठी तिने जीवाचं रान केलं आहे. ती १७ वर्षाची असतांना काका पदरात दोन मुलं( एक मुलगा दीड वर्षाचा - दुसऱ्यासाठी ती गरोदर ) आणि असंख्य प्रश्न तिच्या पदरात टाकून गेले. पण ती पदर खोचुन उभी राहिली. काकांची येणारी तुटपुंजी पेन्शन आणि तिला येणारं शिवणकाम यावर तिने एका मुलाला इंजिनिअर आणि दुसऱ्या मुलाला MBA केलं. खरं तर आपल्या ताटात २ चपात्या असतांना अर्धी दुसऱ्यांना देणं, यासाठी मोठं धैर्य लागत नाही. पण आपलं पोट भरण्याचा प्रश्न समोर असतांना आपण दुसऱ्याचा विचार करावा यासाठी जे मोठं मन लागतं, ते मावशीचं आहे. मी ४-५ वर्षाची असतांना मावशी मला शिक्षणासाठी मुंबई ला घेऊन आली. दोघे दादा शिकायचं होते. महिन्याच्या शेवटी शेवटी तर घरात अजिबातच पैसे उरायचे नाहीत. तरी तिने तिच्या परीने सगळं सांभाळून घेण्याचा आतोनात प्रयत्न केला. अश्या परिस्थिती मध्ये तिने माझी जवाबदारी संभाळून तिने तिची ताकद पणाला लावली होती.
मावशी अत्यंत शिस्तप्रिय आहे. मोठ्यांना आदर करणे, एखादं काम कोणी सांगितलं तर क्षणाचाही विलंब न करता तत्पर करणे, बोलतांना शब्द सांभाळून वापरणे हे तिने माझ्या वर खूप बिंबवले. जी परिस्थिती आहे तिच्या बद्दल तक्रार न करता, जे आहे त्या मध्ये adjust करून घेणे हे ती मला लहानपणापासुन शिकवत आलेली आहे.
माझं शिक्षण तिचं सर्वात मोठं ध्येय होतं. दोघे दादा अभ्यासात खूप हुशार होते. ते ८५-९० टक्यांच्या आसपास असायचे. मी खूप मेहनत करून पण माझी गाडी काही ७०-७५ च्या वर जायची नाही. माझ्या त्या टक्क्यांपेक्षा मावशीला माझ्या सतत माझ्या ३५ किलो वजनाची काळजी असायची. ती म्हणायची, तू पास होण्या इतका अभ्यास कर. आणि जाडी हो. competition च्या नावाखाली जे आज आपण मुलांवर लादतो. ते तिने माझ्या बरोबर केलं नाही. मग तिने मला जाड करायचे आतोनात प्रयत्न केले. मी आणि ऋती तिच्या कडे गेलो की जेवढा भात वाढायची. तेवढाच मोठा त्या भातावर तुपाचा गोळा असायचा. आत्ता वेळ बदलली. माझं वजन वाढलं. आत्ता तिला माझ्या वाढलेल्या वजनाची काळजी असते. आली की योगाचे अनेक प्रकार करून दाखवते. मी २-३ दिवस केले की परत 'जैसे थे' होऊन जाते. पण तिची तळमळ काही केल्या थांबत नाही.
आई अन्नपूर्णेचा वरदहस्त तिला लाभलेला आहे. त्यामुळे ती जो पदार्थाला बनवते, तो चविष्टच असतो. तिने एकदा येऊन माझ्या घरी अद्वित साठी लाडू बनवले. जास्तीचं तुप होतच. मग तिने त्याचं रसभरीत वर्णन केलं. अद्वित ने त्या दिवसापासून तीचं नाव 'लाडू आज्जी' ठेवलं आहे.
तिला मुलीची हौस होती. ती तिने माझ्या रूपात पूर्ण केलेली आहे. तिला जे करणं आयुष्यात शक्य झालं नाही, ते तिने मला करतांना बघितलं की ती समाधानाने भरून जाते. तिचे विचार खूप चांगले असले तरी तिला शब्द सापडत नाहीत. पण जेव्हा मी एखाद्या मोठ्या मंचावरून खाली उतरते, तेव्हा माझ्या बद्दल वाटणारा तिचा 'अभिमान' डोळ्यातलं पाणी बनवुन खाली उभी असते. माझं लिहणं तिला तिचं प्रतिबिंब वाटतं.
तिने जे सगळ्यात मोठं काही माझ्या साठी केलं असेल, तर तिने मला सत्संगला जोडणं आहे. आध्यात्मिकतेने जगण्याची जी ताकत माझ्या मध्ये भरली, ते मावशीचं देणं आहे. तिने माझी नाळ निराकार विठ्ठलाशी जोडुन दिली. ज्या रखुमाईने विठ्ठलाची वाट दाखवली, तिचं उतराई होणं निदान या जन्मात तरी मला जमणार नाही !


Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

ये इश्क, मुझे इश्क है तुमसे..

Image
  ऐ  इश्क, मुझे इश्क है तुमसे.. पता नही कैसे, आन मिले  हो हमसे, ऐ  इश्क, मुझे इश्क है तुमसे..। तुम कुछ नैन नक्ष से सजे, इन्सानो जैसे, बनकर जो आये हो, ऐसे तो नही हो, पर फिर तुम कब  किसको समझ आये हो? और कयामत ये कि, अब मुझे भी तुमने कुछ तुम जैसा हि बना दिया है  मुझे भी नैन नक्ष,  कुछ हाथ पैर देकर, इन्सानो सा सजा दिया है हा.. इस शरीर के साजो सामान में, एक दिल धडकता है, थोडा अजीब है,  पर यही एक काम कि चीज है । जो हर धडकन पे तुम्हारा नाम लेता है, पर सरेआम तुम्हारा होने का पैगाम देता है  इस दिल को सम्भाले हुए मै तुम्हे देखती हू, मै तुम्हे देखती हू, और देखते हि रह जाती हू । अब इस दिल को सांभाले मए तुम्हे देखने, में इतनी मश्गूल हो जाती हू । एक तुम्हारा होने का काम छोडकर, कोई काम नही कर पाती हू । तुम सबकुछ करके भी, कुछ भी नही करते हो । अब तो मेरे अंदर, एक दरिया बनके बेहते हो । पर इस में एक  बात बडी खास है, तुम्हारा मेरा हो जाने का जो अहसास है अब शब्दो के बगैर भी तुम बहोत कुछ बोलते हो , अपनी राज-ए-हाकिकी होले होले खोलते हो, साजन तुम सोणे हो, सजे र...
Read more

Radheshyam Ji Shraddhanjali

Image
  येणारा काळ, पिढ्या, श्रोते, प्रेमी  विचारतील मला..  राधेश्यामजी कोण होते?  मी असंख्य आठवणी, कवटाळून सांगेन..  प्रखर होते, कणखर होते.  शब्दांची फुलमाळ होते,  शब्दांची तलवार होते.  जगात होते, पण जगाचे नव्हते  जर कोणाचे होते, तर फक्त सदगुरुचे होते.  ना निंदेचे ना घृणेचे, ना कौतुकाचे चाहते होते  समर्पित होऊन गुरुचरणी, फक्त भक्तीमध्ये वाहते होते.  स्पष्ट होते, सरळ होते.. मुक्तछंदी दरवळ होते  कवी सभेचा जीव होते.. पण बऱ्याचदा राखीव होते.  राधेश्यामजी होते, आहेत आणि राहतील..  कविता, शब्द, गझल त्यांना गुणगुणत राहतील  कारण..  भरून निघणार नाही अशी, मंचावरची जागा राधेश्यामजी आहेत.  माझी कविता उडेल तेव्हा,  योग्य दिशा राधेश्याम जी आहेत.  मेहफिलीतून इतकं अलगद,  उठून जातं का कुणी? अश्रूंबरोबर जी कृतज्ञता वाहतेय, त्या प्रत्येक थेंबात, राधेश्याम जी आहेत.  अमृता  ९ एप्रिल २०२१
Read more

Satguru Babaji

Image
आप तो विरासत में छोड़ गए हो, प्यार की यह बेशुमार दौलत, और खर्चने के लिए दे गए हो, बस चंद सांसों की मोहलत। अब सोचती हुं की, लूटाऊं तो कैसे लूटाऊं ? छुपाऊं तो कैसे छुपाऊं? आप बस मुस्कुरा मुस्करा कर,  देख लेते थे मुझे एक नज़र, और इबादत के उस नशे का,  अब तक छाया है गहरा असर । मै अमीर हो गयी थी..  घर भर गया था, शब्दों, नज्मों और गजलों से । कुछ फरिश्ते अर्श से फरार हो कर, मेरे घर के फर्श पे बैठने लगे हैं । आपके यार थे, मेरे भी यार हो गये हैं ।   आज भी जब हम आपके, दौर की सैर पर निकलते हैं... तो हम ही पोछ देते हैं, इक दुसरे के आपकी याद में बहे आंसू । क्योंकी पता है,  हमारे आंसुओं सें, सबसे ज्यादा तकलीफ, आपको ही होती थी । फिर हम..  आँखो से बहते हुए आंसूओं को, आपकी यादों के मोती बनाकर, आपने ही दिये हुए प्यार के, धागे मी पिरोकर, दिल की तिजोरी में, महफ़ूज रख देते हैं । अपनी अमीरी पे,  आज भी नाज़ कर इतरा लेते हैं ।  क्योंकी, कल तुम पिता हुआ करते थे, आज तुम माता बने हुए हो। बिखर ही जाते हम, पर तुम समेटे हुए हो । पर आप की जरूरत,  कल भी थी,  आज भी है और...
Read more