दिव्यत्वाची येथे प्रचिती ..

एखादी नियमबाह्य गोष्ट अकस्मात घडली की, ती जादु किंवा चमत्कार वाटू लागते. पण खऱ्या अर्थाने आयुष्यात अश्या अनेक गोष्टी क्षणाक्षणाला, आजू बाजुला माझ्या बरोबर पण घडत आहेत. ज्यांचा हिशोब मी ठेवला नाही म्हणून त्या लक्षात राहिल्या नाहीत. 

गेली काही वर्ष मला अस्थम्याचा त्रास होतो. एक एक श्वास घेणं जड होऊ लागतं. पण त्या आधी आणि आत्ता पर्यंत अनेक श्वास मी खूप सहज घेतले आणि सोडले आहेत. जर माझ्या साध्या श्वासांवर पण माझा कंट्रोल नसेल, तर माझा प्रत्येक श्वास चमत्कारचं तर आहे. 

माझ्या खिडकी मधुन मी नेहमी एक झाड बघते. त्याची पानगळ होते. पाऊस पडला की त्याला पालवी फुटते. काल पर्यंत शुष्क वाटणारं  झाड, जीवनदायी होऊन जातं. त्या झाडावर पक्षांनी आत्ता घरटं पण बांधलं आहे. या झाडाच्या फांदीवर विश्वास ठेऊन पक्षी आपलं आख्ख घर वसवतं आहेत. खरं तर हे झाडं काल पर्यंत शुष्क, आणि मरणाच्या दारात उभं असल्या सारखं वाटतं असतांना, ते अचानक जगायला लागलं. आणि दुसऱ्यांच्या जगण्याचं कारण पण बनलं. निसर्गाची ही निर्मिती युगानुयुगे चालू आहे. फक्त माझं त्याकडे लक्ष गेलं नाही. पण डोळे उघडुन बघितलं तर, हा चमत्कारचं आहे. 

रोज पक्षी नावाचे इवलेसे जीव दाणे गोळा करत घिरट्या घालतं राहतात.( हल्ली घरटी बांधण्यासाठी माझ्या खिडकी मधल्या झाडुच्या काड्या, गुपचुप नेतांना मी आणि अदवित ने त्यांना अनेक वेळा पहिले आहे ). ज्या कुटुंबाच्या पोटासाठी आणि छतासाठी माणूस म्हणुन माझं अवघ आयुष्य कामी लावते, ते काम ते छोटेसे पक्षी करतचं  आहेत. हे सृष्टीचं सृजन माझ्यासाठी चमत्कारचं आहे. 

डोळ्यासमोर पाऊस पडायच्या आधी आणि नंतर निसर्ग आपले रंग बदलुन टाकतो. काल पर्यंत गरम वाटणारी हवा अचानक सुखदायी वाटू लागते. अलार्म क्लॉक शिवाय सूर्य उगवतोय. चंद्राच्या अमावस्या, पौर्णिमा सगळं सुरळीत चालू आहे. 

इतकंच काय पण माझ्या घरात एक मुल जन्माला आलं. मी ९ महिने त्याला कोणताही आकार दिला नाही. तरी हाथ, पाय, नाक सगळं जागच्या जागी घेऊन तो जन्माला आला. वेळेनुसार चालायला बोलायला लागला, हे सगळं आपोआप होतंय... हे 'आपोआप' होणं माझ्या साठी विलक्षण आहे. 

चमत्कार आणि साक्षात्कार या मध्ये एक केसाइतका फरक आहे. चमत्कार मला कल्पनेच्या पलीकडल्या गोष्टी दाखवतो. साक्षात्कार मला मी आजपर्यंत न बघितलेल्या पण अस्तित्वात असलेल्या गोष्टीची जाणीव करून देतो ! 



Comments

  1. Swapnil MandlikJune 20, 2020 at 7:11 AM

    प्रचिती होण आणि ती इतरांना ही करून देणं. हा सुद्धा एक साक्षात्कार च आहे.... माझ्यासाठी तरी... या लेखा नंतर माझ्या आयुष्यात जे काही चमत्कार होतील त्यांना मी साक्षात्कार च समजेन🙏

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

ये इश्क, मुझे इश्क है तुमसे..

Image
  ऐ  इश्क, मुझे इश्क है तुमसे.. पता नही कैसे, आन मिले  हो हमसे, ऐ  इश्क, मुझे इश्क है तुमसे..। तुम कुछ नैन नक्ष से सजे, इन्सानो जैसे, बनकर जो आये हो, ऐसे तो नही हो, पर फिर तुम कब  किसको समझ आये हो? और कयामत ये कि, अब मुझे भी तुमने कुछ तुम जैसा हि बना दिया है  मुझे भी नैन नक्ष,  कुछ हाथ पैर देकर, इन्सानो सा सजा दिया है हा.. इस शरीर के साजो सामान में, एक दिल धडकता है, थोडा अजीब है,  पर यही एक काम कि चीज है । जो हर धडकन पे तुम्हारा नाम लेता है, पर सरेआम तुम्हारा होने का पैगाम देता है  इस दिल को सम्भाले हुए मै तुम्हे देखती हू, मै तुम्हे देखती हू, और देखते हि रह जाती हू । अब इस दिल को सांभाले मए तुम्हे देखने, में इतनी मश्गूल हो जाती हू । एक तुम्हारा होने का काम छोडकर, कोई काम नही कर पाती हू । तुम सबकुछ करके भी, कुछ भी नही करते हो । अब तो मेरे अंदर, एक दरिया बनके बेहते हो । पर इस में एक  बात बडी खास है, तुम्हारा मेरा हो जाने का जो अहसास है अब शब्दो के बगैर भी तुम बहोत कुछ बोलते हो , अपनी राज-ए-हाकिकी होले होले खोलते हो, साजन तुम सोणे हो, सजे र...
Read more

Radheshyam Ji Shraddhanjali

Image
  येणारा काळ, पिढ्या, श्रोते, प्रेमी  विचारतील मला..  राधेश्यामजी कोण होते?  मी असंख्य आठवणी, कवटाळून सांगेन..  प्रखर होते, कणखर होते.  शब्दांची फुलमाळ होते,  शब्दांची तलवार होते.  जगात होते, पण जगाचे नव्हते  जर कोणाचे होते, तर फक्त सदगुरुचे होते.  ना निंदेचे ना घृणेचे, ना कौतुकाचे चाहते होते  समर्पित होऊन गुरुचरणी, फक्त भक्तीमध्ये वाहते होते.  स्पष्ट होते, सरळ होते.. मुक्तछंदी दरवळ होते  कवी सभेचा जीव होते.. पण बऱ्याचदा राखीव होते.  राधेश्यामजी होते, आहेत आणि राहतील..  कविता, शब्द, गझल त्यांना गुणगुणत राहतील  कारण..  भरून निघणार नाही अशी, मंचावरची जागा राधेश्यामजी आहेत.  माझी कविता उडेल तेव्हा,  योग्य दिशा राधेश्याम जी आहेत.  मेहफिलीतून इतकं अलगद,  उठून जातं का कुणी? अश्रूंबरोबर जी कृतज्ञता वाहतेय, त्या प्रत्येक थेंबात, राधेश्याम जी आहेत.  अमृता  ९ एप्रिल २०२१
Read more

Satguru Babaji

Image
आप तो विरासत में छोड़ गए हो, प्यार की यह बेशुमार दौलत, और खर्चने के लिए दे गए हो, बस चंद सांसों की मोहलत। अब सोचती हुं की, लूटाऊं तो कैसे लूटाऊं ? छुपाऊं तो कैसे छुपाऊं? आप बस मुस्कुरा मुस्करा कर,  देख लेते थे मुझे एक नज़र, और इबादत के उस नशे का,  अब तक छाया है गहरा असर । मै अमीर हो गयी थी..  घर भर गया था, शब्दों, नज्मों और गजलों से । कुछ फरिश्ते अर्श से फरार हो कर, मेरे घर के फर्श पे बैठने लगे हैं । आपके यार थे, मेरे भी यार हो गये हैं ।   आज भी जब हम आपके, दौर की सैर पर निकलते हैं... तो हम ही पोछ देते हैं, इक दुसरे के आपकी याद में बहे आंसू । क्योंकी पता है,  हमारे आंसुओं सें, सबसे ज्यादा तकलीफ, आपको ही होती थी । फिर हम..  आँखो से बहते हुए आंसूओं को, आपकी यादों के मोती बनाकर, आपने ही दिये हुए प्यार के, धागे मी पिरोकर, दिल की तिजोरी में, महफ़ूज रख देते हैं । अपनी अमीरी पे,  आज भी नाज़ कर इतरा लेते हैं ।  क्योंकी, कल तुम पिता हुआ करते थे, आज तुम माता बने हुए हो। बिखर ही जाते हम, पर तुम समेटे हुए हो । पर आप की जरूरत,  कल भी थी,  आज भी है और...
Read more