मी आणि माझ्या खिडक्या



मी लहानपणा पासुन अनेक खिडक्या बघितल्या आहेत आणि प्रत्येक खिडकी आपपल्या पद्धतीने जगत असते. काही खिडक्या असुनही नसल्या सारख्या असतात. भिंती मध्ये जागा आहे म्हणून केलेल्या असतात. काही खिडक्या त्या वास्तूचं प्रतिबिंब असतात. मी एकलहऱ्याच्या ज्या घरात राहायचे त्या घरात तीन खिडक्या होत्या. पण त्यात एक खिडकी खूप विशेष होती. त्या खिडकी मधुन बाहेरच्या गॅलरी मध्ये जाता यायचं. खेळण्याचं मैदान असावं इतकी मोठी तर गॅलरी होती. ही खिडकी नेहमी अर्धी बंद असायची, उरलेल्या अर्ध्या खिडकी मधुन एक आख्खा माणूस बाहेर जाऊ शकायचा. त्यामुळे ही खिडकी खूप adventures करणारी होती. त्या खिडकी मधुन खाली उतरतांना खाली एक पायरी होती. लहानपणी पायरी वर पाय टेकले नाहीत की खिडकी वरून सरपटतत खाली हळू हळू पाय ठेवायचे. मग पायरी पायाला लागायची. तशी एकलहऱ्याची खिडकी helpful होती. 

मी लग्न होऊन फ्लॅट मधून लालबागच्या चाळी मध्ये राहायला गेले. चाळीचा स्वभाव बिल्डिंगच्या स्वभावापेक्षा खूप वेगळा होता. बिल्डिंग अंतर्मुख होती. शांत होती. चाळ खूप बोलकी होती. चाळी मध्ये सगळे एकमेकांना आणि एकमेकांच्या दूरच्या- जवळच्या नातेवाईकांना ओळखणारे होती. एका मजल्यावर सुमारे ४० बिऱ्हाडं होती. पण त्या सगळ्याची मिळून एक खिडकी होती. दगडी बांधकाम असलेल्या या चाळीत जिने आणि खिडकी जुन्या लाकडी पद्धतीचे होते. लालबागची खिडकी अनुभवी जुन्या बाई सारखी होती. मुलींना बॉय friend  बरोबर फोन वर बोलण्यासाठी, सुनांना माहेरी फोन करण्यासाठी ही खिडकी मदत करायची. (ही खिडकी जर कधी बोलायला लागली असती तर तिला सगळ्या चाळीचे सेक्रेटस माहीत होते.) मुलांना घरात करमत नसेल तर खिडकी बसायची जागा होती. मला चपात्या करून घामाच्या धारा आल्या कि हवा खायची जागा ही  खिडकी होती. लालबागची खिडकी तिकडच्या माणसांसारखी हौशी होती. दहीहंडीला तिच्या वरून खालचा नजरा बघण्यासाठी सगळे आळीपाळीने उभे राहायचे. गणपती मध्ये तर ही १० दिवस जगायची. गंमत दाखवायची. आता हि खिडकी रिन्यू व्हायला गेली आहे. makeover केलेली ही खिडकी कशी दिसेल कोणास ठाऊक?

आत्ता ठाण्याच्या घराला एक प्रशस्त खिडकी आहे. साली उठाव तर हिरवळ घेऊन बहरली असते. उन्हात सावली देणारे गुलमोहर दाखवते. पलीकडे एक स्मशान आहे पण माझ्या खिडकीने मी फक्त चांगलंच बघावं म्हणून ते लपवून ठेवलं आहे. सुर्यास्त बघण्याची सवय आम्हाला या खिडकीने लावली आहे. विशेष म्हणजे खूप वेगवेगळ्या प्रकारचे पक्षी आमच्या कडे आहेत. रोज संध्याकाळी परतणारे थवे बघायला मिळतातं. विस्तृत आकाश, बदलणारे ढग...  ही खिडकी मला निराकाराबरोबर कनेक्ट करायला मदत करते. त्यामुळे ही खिडकी संत महात्म्यांसारखी आहे. 

माणसांप्रमाणे वास्तूला पण स्वभाव असतात. बघायला आणि ऐकायला फुरसत मिळायला हवी. 

Comments

  1. UnknownMay 31, 2020 at 1:34 AM

    खूप छान 👌👌

    ReplyDelete
  2. Kavi Kapil SarojMay 31, 2020 at 2:38 AM

    खिड़की के द्वारा जीवन संस्मरण को सुंदर ढंग से लिखा है। मन के भाव के साथ खिड़की का व्यक्तित्व भी निखर कर आया है। सुंदर अभिव्यक्ति।

    ReplyDelete
  3. UnknownMay 31, 2020 at 3:12 AM

    Kharch khidkichi sundar kalpna.Mast

    ReplyDelete
  4. Avinash JaiswarMay 31, 2020 at 3:55 AM

    लिखाण म्हणजे नक्की काय असतं हे जर कोणाच्या मनात प्रश्न असेल तर अमृता जी ने लिहिलेलं हे लेख वाचावं, कारणं एखाद्या निर्जीव वस्तूला सुद्धा लेखणीने प्राण देता येतं . मला तर असेच दिसून आले. कल्पना सृष्टीला सुद्धा साकार रूप देणे सोप नसत. पण देवाने तुम्हाला ही कला दिलेली आहे. म्हणून असच लिहत रहा . तुम्हाला मराठी भाषेत कमेंट करू अशी इच्छा होती . माझ्याकडून हा छोटा सा प्रयत्न ✍️ keep Writing . Stay blessed . (Blessed Amruta Behna)

    ReplyDelete
  5. UnknownMay 31, 2020 at 4:12 AM

    Khupch chan

    ReplyDelete
  6. KavyajagarAugust 26, 2020 at 10:49 PM

    😍

    ReplyDelete

Post a Comment

Popular posts from this blog

ये इश्क, मुझे इश्क है तुमसे..

Image
  ऐ  इश्क, मुझे इश्क है तुमसे.. पता नही कैसे, आन मिले  हो हमसे, ऐ  इश्क, मुझे इश्क है तुमसे..। तुम कुछ नैन नक्ष से सजे, इन्सानो जैसे, बनकर जो आये हो, ऐसे तो नही हो, पर फिर तुम कब  किसको समझ आये हो? और कयामत ये कि, अब मुझे भी तुमने कुछ तुम जैसा हि बना दिया है  मुझे भी नैन नक्ष,  कुछ हाथ पैर देकर, इन्सानो सा सजा दिया है हा.. इस शरीर के साजो सामान में, एक दिल धडकता है, थोडा अजीब है,  पर यही एक काम कि चीज है । जो हर धडकन पे तुम्हारा नाम लेता है, पर सरेआम तुम्हारा होने का पैगाम देता है  इस दिल को सम्भाले हुए मै तुम्हे देखती हू, मै तुम्हे देखती हू, और देखते हि रह जाती हू । अब इस दिल को सांभाले मए तुम्हे देखने, में इतनी मश्गूल हो जाती हू । एक तुम्हारा होने का काम छोडकर, कोई काम नही कर पाती हू । तुम सबकुछ करके भी, कुछ भी नही करते हो । अब तो मेरे अंदर, एक दरिया बनके बेहते हो । पर इस में एक  बात बडी खास है, तुम्हारा मेरा हो जाने का जो अहसास है अब शब्दो के बगैर भी तुम बहोत कुछ बोलते हो , अपनी राज-ए-हाकिकी होले होले खोलते हो, साजन तुम सोणे हो, सजे र...
Read more

Radheshyam Ji Shraddhanjali

Image
  येणारा काळ, पिढ्या, श्रोते, प्रेमी  विचारतील मला..  राधेश्यामजी कोण होते?  मी असंख्य आठवणी, कवटाळून सांगेन..  प्रखर होते, कणखर होते.  शब्दांची फुलमाळ होते,  शब्दांची तलवार होते.  जगात होते, पण जगाचे नव्हते  जर कोणाचे होते, तर फक्त सदगुरुचे होते.  ना निंदेचे ना घृणेचे, ना कौतुकाचे चाहते होते  समर्पित होऊन गुरुचरणी, फक्त भक्तीमध्ये वाहते होते.  स्पष्ट होते, सरळ होते.. मुक्तछंदी दरवळ होते  कवी सभेचा जीव होते.. पण बऱ्याचदा राखीव होते.  राधेश्यामजी होते, आहेत आणि राहतील..  कविता, शब्द, गझल त्यांना गुणगुणत राहतील  कारण..  भरून निघणार नाही अशी, मंचावरची जागा राधेश्यामजी आहेत.  माझी कविता उडेल तेव्हा,  योग्य दिशा राधेश्याम जी आहेत.  मेहफिलीतून इतकं अलगद,  उठून जातं का कुणी? अश्रूंबरोबर जी कृतज्ञता वाहतेय, त्या प्रत्येक थेंबात, राधेश्याम जी आहेत.  अमृता  ९ एप्रिल २०२१
Read more

Satguru Babaji

Image
आप तो विरासत में छोड़ गए हो, प्यार की यह बेशुमार दौलत, और खर्चने के लिए दे गए हो, बस चंद सांसों की मोहलत। अब सोचती हुं की, लूटाऊं तो कैसे लूटाऊं ? छुपाऊं तो कैसे छुपाऊं? आप बस मुस्कुरा मुस्करा कर,  देख लेते थे मुझे एक नज़र, और इबादत के उस नशे का,  अब तक छाया है गहरा असर । मै अमीर हो गयी थी..  घर भर गया था, शब्दों, नज्मों और गजलों से । कुछ फरिश्ते अर्श से फरार हो कर, मेरे घर के फर्श पे बैठने लगे हैं । आपके यार थे, मेरे भी यार हो गये हैं ।   आज भी जब हम आपके, दौर की सैर पर निकलते हैं... तो हम ही पोछ देते हैं, इक दुसरे के आपकी याद में बहे आंसू । क्योंकी पता है,  हमारे आंसुओं सें, सबसे ज्यादा तकलीफ, आपको ही होती थी । फिर हम..  आँखो से बहते हुए आंसूओं को, आपकी यादों के मोती बनाकर, आपने ही दिये हुए प्यार के, धागे मी पिरोकर, दिल की तिजोरी में, महफ़ूज रख देते हैं । अपनी अमीरी पे,  आज भी नाज़ कर इतरा लेते हैं ।  क्योंकी, कल तुम पिता हुआ करते थे, आज तुम माता बने हुए हो। बिखर ही जाते हम, पर तुम समेटे हुए हो । पर आप की जरूरत,  कल भी थी,  आज भी है और...
Read more